SoKo in style.

Nie da się z niczym porównać powietrza, jakim można odetchnąć w rześki, wietrzny dzień nad morzem. Absolutna świeżość, pełnia oddechu, pierś wypełniona jodem i morską bryzą. Uwielbiam wizyty nad Bałtykiem, nawet kiedy pogoda nie dopisuje. I ten specyficzny zapach,  wspaniały i nie do podrobienia. Czujecie?   Obudziłam się o 4.45 bez większej wiary w to, że zobaczę słońce. Dzień wcześniej prognozy pogody jednoznacznie pokazywały chmury i opady od samego rana, przez cały dzień. Ale mimo to nastawiłam budzik na tą nieziemsko wczesną – jak na mnie – porę, bo nie chciałam później żałować, gdyby okazało się, że chmury jednak się rozstąpiły. I minutę później, po wyjrzeniu za okno okazało się, że tego poranka miałam jednak szczęście.    To nie był oślepiający blaskiem, spektakularny wschód słońca. Gdy dotarliśmy na pustą plażę, większą część nieba zasnuwały burzowe chmury, zwiastujące pogorszenie pogody w najbliższych godzinach. Jednak zza nich próbowało wyglądać ...

    Przez prawie całe moje życie serdecznie nienawidziłam koloru czerwonego. W mojej szafie nie mogło znaleźć się absolutnie nic w tym kolorze. Wyjątek mogłam zrobić jedynie dla rzeczy bordowych (no ale przecież wiadomo, że bordowy to nie to samo co czerwony). Do czasu. A właściwie do bardzo niedawna.    Patrząc na ostatnie sesje mogłoby się wydawać, że w mojej szafie na dzień dzisiejszy królują beże i biele, z plamami żółci i jeansu. I tak jest w istocie. Pokochałam monochromatyczne, stonowane zestawienia, minimalistyczne kroje, które czasem przełamuję kolorem. Szczególnie musztardowa żółć przypadła mi do gustu, wręcz ją uwielbiam. Ale kiedy przymierzyłam - w sumie z ciekawości - ten czerwony t-shirt, postanowiłam złamać swoje odwieczne przykazanie i wyjść z własnej strefy komfortu. Co okazało się być bardzo trafnym posunięciem, bo w tej koszulce czuję się doskonale. Szczególnie podoba mi się w połączeniu z jeansem. Co zresztą znalazło odzwierciedlenie w tej s...